उत्तर
र पूर्वपट्टि सिरिया,
दक्षिणपट्टि इजराएल र पश्चिपट्टि
भूमध्यसागरले घेरिएर रहेको देश
हो, लेबानोन ।
पश्चिम एसियामा अवस्थित यस
मुलुकमा ख्रीष्टाब्द १९७५–१९९२
सम्म गृह युद्ध
चर्किएको थियो ।
अनुमानित २,५०,००० ले
ज्यान गुमाएको यस
गृहयुद्धमा एक जना
ख्रीष्टियान किशोरीको साहसपूर्ण कथा
यस प्रकार रहेको
छ ।
उनको
नाउँ मेरी खुरी
। यो ख्रीष्टाब्द
१९९१ सालको कुरो
हो जुन बेला
उनी १७ वर्षकी
थिइन् । उनी
दामुर नगरकी थिइन्
। धर्मान्ध मुसलमानहरूले
उनी बसेको गाउँमा
आक्रमण गरे ।
ख्रीष्टियानहरूप्रति भएको घृणा
ती मुसलमानहरूको अगुवाको
आँखामा छर्लङ्ग देखिन्थ्यो ।
मेरी र उनको
परिवारलाई तमन्चा (पिस्तोल) देखाउँदै
ती अगुवाले भने,
“तिमीहरू मुसलमान बन्दैनौँ भने
तिमीहरूले गोली खानेछौ
।”
ख्रीष्टलाई
पनि उही किसिमको
छनौट दिइएको थियो
र उहाँले क्रूसलाई
रोज्नुभयो भनी मेरीलाई
थाहा थियो ।
उनले पनि क्रूसलाई
नै रोजिन्, “एउटा
ख्रीष्टियानको रूपमा मैले बप्तिस्मा
लिएँ र उहाँको
वचनले मलाई भन्यो,
‘तिम्रो विश्वासलाई इन्कार नगर
।’ म उहाँको
आज्ञा मान्नेछु ।
मलाई गोली हान्नुस्
।” भर्खरै उनका
बुबा र आमाको
हत्या गर्ने मुसलमानले
उनलाई पनि गोली
ठोके । मेरीको
शरीर भुइँमा लड्यो
।
दुई
दिनपश्चात् रेड क्रसका
प्रतिनिधिहरू उक्त गाउँमा
आइपुगे । मेरीका
परिवारका सबै सदस्यहरूमध्ये
उनी मात्र अझै
जीवितै थिइन् । तर
गोलीले मेरुदण्डलाई असर गरेकोले
उनी पक्षघाती हुन
पुगिन् । शारीरिक
दुर्बलताका बाबजुत पनि उनको
जीवनमा परमेश्वरको योजना थियो
भनी उनलाई थाहा
थियो, “हरेकको पेसा छ
। म कहिल्यै
बिहे गर्न सक्दिनँ
न त शारीरिक
काम गर्न सक्छु
। तसर्थ, मेरा
पिताको घाँटी काट्ने, मेरी
आमालाई सराप दिई
उहाँलाई चक्कुले रोप्ने र
मलाई मार्न प्रयास
गर्नेजस्ता मुसलमानहरूका लागि म
मेरो जीवन अर्पण
गर्नेछु । मेरो
जीवन तिनीहरूका निम्ति
प्रार्थना हुनेछ ।”