कुकुरको छायाले तपाईंलाई टोक्न सक्दैन

नास्तिकबाट ख्रीष्टियान बनेका रिचार्ड उम्ब्रान्डले १४ वर्ष लामो जेल जीवन बिताएका थिए । मध्य युरोपेली मुलुक रोमानियाको झ्यालखानामा बन्दी जीवन बिताइरहँदा तिनले मण्डलीको एक जना अगुवालाई भेटे जसलाई २२ वर्षको जेल सजाय तोकिएको थियो । यो तिनै अगुवाको बारेमा पास्टर उम्ब्रान्डले भनेको कथा हो ।

ती ख्रीष्टियान अगुवा, तिनकी पत्नी र तिनका ६ जना छोराछोरीहरूले बिहानको खाजा खाइरहँदा केही प्रहरीहरू तिनको घरभित्र जबरजस्ती घुसे । तिनीहरूले भर्खरै भजनसंग्रह २३ लाई पढेर सिद्धयाएका थिए । प्रहरीहरूले अगुवालाई गिरफ्तार गर्दा तिनले भने, “हामीले आज जेको निम्ति प्रार्थना गरेका थियौँ त्यसैलाई पुरा गर्न आउनुभयो तपाईंहरू । हामीले भर्खरै पढ्यौँ ... कि परमेश्वरले मेरा शत्रुहरूका सामुन्ने भोज तयार पार्नुहुन्छ । हामीसित भोज त थियो तर शत्रुहरू थिएनन् । अब तपाईंहरू आउनुभएको छ । टेबुलमा भएको कुनै पनि कुरो खान चाहनुहुन्छ भने हामी बाँडचुँड गर्न सक्छौँ । परमेश्वरले नै तपाईंहरूलाई पठाउनुभएको हो ।”

कप्तान यसो भन्दै चिच्च्याए, “कसरी तपाईं यस्ता वाहियात कुराहरू गर्न सक्नुहुन्छ ? हामी तपाईंलाई झ्यालखानामा लैजानेछौँ जहाँबाट तपाईं कहिल्यै मुक्त हुनुहुनेछैन । तपाईंले आफ्ना छोराछोरीहरूलाई कहिल्यै देख्न पाउनुहुनेछैन ।”

ती अगुवाले भने, “आज हामीले यस विषयमा पनि पढ्यौँ । मृत्युको अन्धकारमय घाटी भएर जानुपरे तापनि म कुनै खतरादेखि डराउनेछैनँ ।”

अफिसर चिच्च्याए, “तपाईं कसरी डराउनुहुन्न ? हरेकलाई मृत्युदेखि डर लाग्छ ।”

अगुवाले नम्रतापूर्वक भने, “छायादेखि डराउनु पर्दैन । कुकुरको छायाले तपाईंलाई टोक्न सक्दैन र मृत्युको छायाले तपाईंलाई मार्न सक्दैन । यी सबै कुराहरू केवल छाया हुन् । हामीले अर्को जीवन पाउनेछौँ जुन यस संसारको होइन । हामीलाई मार्न सकिन्छ; झ्यालखानामा थुन्न सकिन्छ । तर हामीमाथि कुनै खराबी आउनेछैन । हामी ख्रीष्टमा छौँ र उहाँले हामीलाई अर्को संसारमा लैजानुहुनेछ ।”  

Leave Your Comments Here.

मानिस परमेश्वरको स्वरूपमा सृजित सर्वश्रेष्ठ प्राणी हो

इम्मानुएल कान्ट जर्मनीका दार्शनिक थिए जसलाई आधुनिक दर्शनशास्त्रको मुख्य व्यक्तित्वको रूपमा आदर गरिन्छ । पराभौतिक शास्त्र, ज्ञानशास्त्र, नीतिशास्त्र, राजनीति शास्त्रजस्ता क्षेत्रहरूमा तिनका विचारहरूले आज पनि व्यापक प्रभाव पारिरहेका छन् ।

कान्टको साँझमा हिँड्ने आदत थियो । त्यसरी हिँड्दा तिनी मनन गर्थे र विचार गर्थे । एक पटक तिनी कुनै एउटा बगैँचामा बसिरहेका थिए । तिनी एकै ठाउँमा धेरै घण्टासम्म बसिरहेको देखेर एक जना प्रहरीलाई शङ्का लाग्यो । ती प्रहरी तिनीकहाँ आएर तिनलाई प्रश्न गरे, “तपाईं के गर्दै हुनुहुन्छ ?”

दार्शनिकको जवाफ थियो, “म सोच्दै छु ।”

प्रहरीले पुन: सोधे, “तपाईं को हुनुहुन्छ ?”

कान्टले जवाफ दिए, “‘म को हुँ’ भन्ने विषय नै समस्या हो जसको बारेमा म सोचिरहेको छु ।”

 

यी तिनै दार्शनिक कान्ट थिए जसले जीवनलाई चार ओटा आधारभूत प्रश्नमा छोट्टयाउन सकिन्छ भनी व्यक्त गरेका थिए:

• म के जान्न सक्छु ?
• मैले के जान्नैपर्छ ?
• मैले के आशा गर्न सक्छु ?
• मानिस के हो अर्थात् म को हुँ ?

बाइबलअनुसार मानिस परमेश्वरको स्वरूपमा सृजित सर्वश्रेष्ठ प्राणी हो, “यसैकारण परमेश्वरले मानिसलाई आफ्नै स्वरूपमा सृष्टि गर्नुभयो । परमेश्वरकै प्रतिरूपमा उहाँले तिनलाई सृष्टि गर्नुभयो नर र नारी नै गरी उहाँले तिनीहरूलाई सृष्टि गर्नुभयो” (उत्पत्ति १:२७) ।  

Leave Your Comments Here.

पास्टर हलमरले आफ्ना शत्रुहरूलाई बस्ने ठाउँ दिई प्रेम देखाए

ख्रीष्टाब्द १९८९ मा जर्मनीको राजधानी बर्लिनस्थित बर्लिनको पर्खाल ढलेपछि पूर्वी जर्मनीमा एक जना व्यक्ति सबैभन्दा बेसी घृणाको पात्र बने । तिनको नाउँ हो, एरिक होन्कर । तिनी साबिक कम्युनिष्ट तानाशाह थिए । तिनलाई आफ्नै कम्युनिष्ट पार्टीले पनि इन्कार गर्‍यो । नयाँ सरकारले तिनी र तिनकी पत्नी मार्गोटलाई तिनीहरूको बङ्गलाबाट निष्कासन गरिदियो । एरिक दम्पती घरबारविहीन बन्न पुगे ।

यु. हलमरले एरिक दम्पतीको दयनीय अवस्थाबारे थाहा पाए । हलमर पास्टरसाथै उत्तरी बर्लिनस्थित एउटा ख्रीष्टियान सहायता केन्द्रका अध्यक्ष थिए । एरिकको विगत जस्तोसुकै भए तापनि तिनको दम्पतीको कठिन घडीमा तिनीहरूलाई बेवास्ता गरिनुहुँदैन भन्ने ठानेर पास्टर र तिनको परिवारले उक्त दम्पतीलाई तिनीहरूको घरमा ठाउँ दिने निधो गरे ।

एरिककी पत्नी मार्गोटले छब्बिस वर्षसम्म पूर्वी जर्मनीको शैक्षिक प्रणालीमाथि आधिपत्य जमाएकी थिइन् । एरिककी पत्नीको शैक्षिक नीतिको कारणले गर्दा पास्टर हलमरका दस सन्तानमध्ये आठ जना उच्च शिक्षा हासिल गर्नबाट वञ्चित भएका थिए । उक्त नीतिले ख्रीष्टियानहरूमाथि भेदभाव गरेको थियो । तर पास्टर जर्मनीमै सबैभन्दा घृणित मानिस र तिनकी पत्नीलाई सहयोग गर्न इच्छुक बने ।

पास्टरले आफ्ना व्यक्तिगत शत्रुहरूको हेरचाह गर्न चाहे । मानवीय दृष्टिकोणबाट हेर्दा यस्तो परिस्थितिलाई निकै अस्वाभाविक मान्नुपर्छ । अरू सबै जहाँ उभिएका भए तापनि पास्टर हलमर र तिनको परिवार ख्रीष्टको पाइलामा उभिए । परमेश्वरको अनुग्रहद्वारा हलमरको परिवारले आफ्ना शत्रुहरूलाई प्रेम गरे; तिनीहरूको भलो चिताए; तिनीहरूलाई आशिष् दिए र तिनीहरूको निम्ति प्रार्थना गरे । तिनीहरूले वास्तवमै अर्को गाला फर्काए ।  

Leave Your Comments Here.

तिमीले मेरो निम्ति के गरेका छौ ?

ख्रीष्टाब्द १,७०० मा निकोलस जिन्जनडर्फको जन्म युरोपको एउटा वरिष्ठ परिवारमा भएको थियो । तिनी एउटा यस्तो वातावरणमा हुर्के जहाँ प्रार्थना गरिन्थ्यो; बाइबल पढिन्थ्यो र ख्रीष्टियान भजनहरू गाइन्थे । तिनी स्कुलमा उत्कृष्ट विद्यार्थी थिए । लाग्थ्यो, तिनीसित राष्ट्रिय स्तरको अगुवा हुनको लागि सबै खुबीहरू थिए । जर्मनीको विटेनवर्ग सहरबाट विश्वविद्यालयको अध्ययन पुरा गरी तिनी युरोप भ्रमणमा निस्के । तिनले विभिन्न सङ्ग्रहालय, दरबारसाथै विश्वविद्यालयहरूको अवलोकन गरे । वास्तवमा यो भ्रमण तिनको जीवनमा एउटा निर्णायक मोड साबित हुन पुग्यो ।

भ्रमणको क्रममा निकोलस जर्मनीको डुसेल्डर्फस्थित एउटा कला सङ्ग्रहालयमा पुगे । त्यहाँ तिनले एउटा यस्तो दृश्य देखे जसले तिनको बाँकी जीवनभरि प्रभाव पार्‍यो । के देखेका थिए तिनले ? तिनले इटालीका चित्रकार डोमेनिको फेट्टीद्वारा निर्मित एक्के होमो नामक एउटा चित्र देखेका थिए ।

एक्के होमो ल्याटिन पदावली हो जसको अर्थ हुन्छ, “हेर, यो मानिस !” सन्त यूहन्नाले लेखेका छन्, “तब काँढाको मुकुट र बैजनी रङ्गको वस्त्र पहिरिएका येशू बाहिर आउनुभयो, र पितालसले तिनीहरूलाई भने, ‘हेर, यो मानिस !’” (यूहन्ना १९:५) । एक्के होमो प्रभु येशू ख्रीष्टको चित्र थियो जसमा उहाँलाई काँढाको मुकुट पहिराइएको थियो । चित्रको मुनिपट्टि यी वचनहरू लेखिएका थिए, “मैले यो तिम्रो निम्ति गरेँ । तिमीले मेरो निम्ति के गरेका छौ ?” यी वचनहरूले निकोलसको ह्दयलाई छेडे र तिनले आफैलाई भने, “लामो समयदेखि मैले उहाँलाई प्रेम गर्दै आएको छु । तर वास्तवमै मैले उहाँको निम्ति केही गरेको छैनँ । अबदेखि उसो उहाँले मलाई जे गर्न अगुवाइ गर्नुहुन्छ म त्यही गर्नेछु ।”

सङ्ग्रहालयबाट बाहिरिएपछि निकोलसको जीवन फरक भयो । तिनले आफ्नै खर्चमा एउटा आत्मिक समुदायको स्थापना गरे जसलाई हर्नहट भनिन्छ । यो एउटा यस्तो समुदाय थियो जसले सयौँ मिसनरीहरूको उदय गरायो । निकोलस आफै पनि सामाजिक सुधारकसाथै बिशप बने ।

   

   

Leave Your Comments Here.

मृत बच्चीको वस्त्रमा फेला पारिएको शक्तिशाली प्रार्थना

ख्रीष्टाब्द १९३९ मा स्त्रीहरूका लागि राभेन्सब्रक बन्दी शिविर खडा गरियो । यो शिविर जर्मनीको राजधानी बर्लिनको ९० किलोमिटर उत्तरपट्टि राभेन्सब्रक नामक गाउँको नजिकै स्थापना गरिएको थियो । यहाँ ९०,००० भन्दा बेसी स्त्रीसाथै केटाकेटीहरूले ज्यान गुमाएका थिए भनी विभिन्न स्रोतहरूले जनाएका छन् । यो एउटा यस्तो शिविर थियो जसलाई नाजीहरूले नरक बनाएका थिए । क्रूरताको कुनै सीमा थिएन । न्याय अपरिचित थियो । स्मरण रहोस्, यो दोस्रो विश्वयुद्धको कहानी हो ।

दोस्रो विश्वयुद्धको बेला सतावटमा परेका यहूदीहरूका मुक्तिदाताको रूपमा उदाएकी थिइन्, कोरी टेन बुम । उनी हल्यान्डका एक ख्रीष्टियान महिला थिइन् जसले आफ्ना पिता र परिवारका अन्य सदस्यहरूसित मिलेर कैयौँ यहूदीहरूको जीवन जोगाउन मदत पुर्‍याएकी थिइन् । तर नाजीहरूले उक्त कुरो थाहा पाएपछि तिनीहरूले बुम र उनको परिवारलाई पनि उही शिविरमा थुने । रिहा भएपछि बुमले द हाइडिङ्ग प्लेस नामक एउटा पुस्तक लेखिन् जसमा उनले आफ्नो कथालाई सार्वजनिक गरेकी छन् ।

अकल्पनीय दु:खकष्टको बिचमा पनि उक्त शिविरमा एउटा निकै शक्तिशाली प्रार्थना फेला पारियो । यो प्रार्थना एउटी एक जना मृत बच्चीको वस्त्रमा पाइएको थियो:

हे परमप्रभु, भलो गर्ने पुरुष र स्त्रीहरूलाई मात्र नसम्झनुस् तर कुभलो गर्नेहरूलाई पनि सम्झनुस् । तरै पनि तिनीहरूले हामीमाथि ल्याएका सबै दु:खकष्टलाई याद नगर्नुस् । बरु, यो दु:खकष्ट, हाम्रो सङ्गति, एक अर्काप्रति हाम्रो बफादारी, हाम्रो विनम्रता, हाम्रो उत्साह, हाम्रो उदारता, र यस सङ्कष्टबाट वृद्धि भएको ह्दयको महानताको कारणले हामीले फलाएका फलहरूलाई याद गर्नुस् । हामीलाई सताउनेहरूलाई तपाईंले न्याय गर्नुहुँदा हामीले फलाएका यी सबै फलहरू तिनीहरूका निम्ति क्षमा बनून् ।   

Leave Your Comments Here.