पास्टर हलमरले आफ्ना शत्रुहरूलाई बस्ने ठाउँ दिई प्रेम देखाए

ख्रीष्टाब्द १९८९ मा जर्मनीको राजधानी बर्लिनस्थित बर्लिनको पर्खाल ढलेपछि पूर्वी जर्मनीमा एक जना व्यक्ति सबैभन्दा बेसी घृणाको पात्र बने । तिनको नाउँ हो, एरिक होन्कर । तिनी साबिक कम्युनिष्ट तानाशाह थिए । तिनलाई आफ्नै कम्युनिष्ट पार्टीले पनि इन्कार गर्‍यो । नयाँ सरकारले तिनी र तिनकी पत्नी मार्गोटलाई तिनीहरूको बङ्गलाबाट निष्कासन गरिदियो । एरिक दम्पती घरबारविहीन बन्न पुगे ।

यु. हलमरले एरिक दम्पतीको दयनीय अवस्थाबारे थाहा पाए । हलमर पास्टरसाथै उत्तरी बर्लिनस्थित एउटा ख्रीष्टियान सहायता केन्द्रका अध्यक्ष थिए । एरिकको विगत जस्तोसुकै भए तापनि तिनको दम्पतीको कठिन घडीमा तिनीहरूलाई बेवास्ता गरिनुहुँदैन भन्ने ठानेर पास्टर र तिनको परिवारले उक्त दम्पतीलाई तिनीहरूको घरमा ठाउँ दिने निधो गरे ।

एरिककी पत्नी मार्गोटले छब्बिस वर्षसम्म पूर्वी जर्मनीको शैक्षिक प्रणालीमाथि आधिपत्य जमाएकी थिइन् । एरिककी पत्नीको शैक्षिक नीतिको कारणले गर्दा पास्टर हलमरका दस सन्तानमध्ये आठ जना उच्च शिक्षा हासिल गर्नबाट वञ्चित भएका थिए । उक्त नीतिले ख्रीष्टियानहरूमाथि भेदभाव गरेको थियो । तर पास्टर जर्मनीमै सबैभन्दा घृणित मानिस र तिनकी पत्नीलाई सहयोग गर्न इच्छुक बने ।

पास्टरले आफ्ना व्यक्तिगत शत्रुहरूको हेरचाह गर्न चाहे । मानवीय दृष्टिकोणबाट हेर्दा यस्तो परिस्थितिलाई निकै अस्वाभाविक मान्नुपर्छ । अरू सबै जहाँ उभिएका भए तापनि पास्टर हलमर र तिनको परिवार ख्रीष्टको पाइलामा उभिए । परमेश्वरको अनुग्रहद्वारा हलमरको परिवारले आफ्ना शत्रुहरूलाई प्रेम गरे; तिनीहरूको भलो चिताए; तिनीहरूलाई आशिष् दिए र तिनीहरूको निम्ति प्रार्थना गरे । तिनीहरूले वास्तवमै अर्को गाला फर्काए ।  

Leave Your Comments Here.