तपाईंको नाउँ
?
कमल
अधिकारी ।
स्कुले जीवन
कहाँ
बिताउनुभयो
?
गोरखा
जिल्लाको आरूघाट बजारस्थित श्री भीमोदय माध्यमिक
विद्यालयमा ।
आजको अन्तर्वार्ता
तपाईंको
अनुवादको
इतिहाससित
सम्बन्धित
छ
नि
?
हजूर
। म यसबारे
सचेत छु ।
स्कुलमा तपाईंको
अङ्ग्रेजीको
अवस्था
कस्तो
थियो
?
अ अङ्ग्रेजीमा लद्दू विद्यार्थी
थिएँ यद्यपि गणितमा
ठाटै थिएँ ।
माध्यमिक तहमा कुल
प्रसाद खनाल हाम्रा
अङ्ग्रेजी शिक्षक हुनुहुन्थ्यो ।
मलाई अझै पनि
याद छ कि
उहाँले हामीलाई भर्ब (अर्थात्
क्रियापद) का रूपहरू
कण्ठस्थ पार्न लगाउनुहुन्थ्यो जुन
मलाई ठाडो पहाड
उक्लेझैँ हुन्थ्यो ।
तपाईं अङ्ग्रेजीमा
कत्तिको
कमजोर
हुनुहुन्थ्यो
?
म
कक्षा १ र ८ मा
गरी दुई पटक
फेल भएँ ।
यसरी मैले जम्माजम्मी
१२ वर्ष स्कुले
जीवन बिताएको छु
। तर यी
१२ वर्षको अध्ययनमा
आई
वान्ट
टु
इट
राइस
भन्नेजस्ता सामान्य वाक्यलाई पनि
मैले मौलिक रूपमा
व्यक्त गर्न सक्दिनथेँ
भन्दा अत्युक्ति नहोला
। अब तपाईं
आफै कल्पना गर्नुस्
कि मेरो अङ्ग्रेजी
कति कमजोर थियो
भनेर । म कहिल्यै निजी स्कुलमा
भर्ना भइनँ ।
मलाई याद छैन
कि ती दिनमा
हाम्रो बजारमा निजी स्कुल
थियो या थिएन
भन्ने सम्बन्धमा ।
उसो भए
एसएलसीमा
अङ्ग्रेजी
कसरी
उत्तीर्ण
गर्नुभयो
त
?
यसको
पनि रमाइलै कथा
छ । गोरखाको
घ्याम्पेसालमा हाम्रो एसएलसीको सेन्टर
परेको थियो ।
आरूघाटबाट लगभग तिन
घण्टाको बाटो हिँडेपछि
यहाँ पुग्न सकिन्छ
। अङ्ग्रेजी विषयको
दिनमा एक जना
शिक्षक (मैले सुनेअनुसार
उहाँ गोरखास्थित मसेलको
हुनुहुन्थ्यो) ले कालो
पाटीमा ब्याकरणका उत्तरहरू लेखिदिनुभयो
। मलाई लाग्छ,
हाम्रो समयमा (यो ५४/५५ सालतिरको
कुरो हो) ३५
अङ्कको ब्याकरण सोधिन्थ्यो ।
एकातिर, ती उत्तरहरू
धमाधम सारेँ भने
अर्कोतिर ठिक मेरो
पछाडि रमेश श्रेष्ठ
नाउँ गरेका मेरा
एक जना सङ्गी
विद्यार्थी थिए र
तिनको उत्तरपुस्तिकाबाट पनि
मैले सार्न भ्याएँ
। ती दिनमा
डिस्टिङ्सनको चलन थिएन
। ४२० वा
सोभन्दा बढी अङ्क
ल्याउने विद्यार्थी प्रथम श्रेणीमा
गनिन्थ्यो । मैले
जम्माजम्मी ४१९ ल्याएँ
। तर अङ्ग्रेजी
विषयमा मेरो जम्मा
३४ आएको थियो
जुन बेला ३२
आए पास हुन्थ्यो
। यसरी मुश्किलैले
चिट चोरेर मैले
अङ्ग्रेजी विषय कटाएको
थिएँ ।
कसरी अङ्ग्रेजी
सिक्ने
प्रेरणा
पाउनुभयो
त
?
काठमाडौँस्थित
एउटा बाइबल स्कुलमा
भर्ना भएपछि वास्तवमै
अङ्ग्रेजी सिक्ने प्रेरणा पाएँ
। दुई वर्षे
कोर्स सकेपछि म
भारत गएँ, थप
बाइबल अध्ययन गर्नको
लागि । वास्तवमा
भारतमा त्यही ४ वर्षको
अध्ययन अवधि (ख्रीष्टाब्द २००१–२००५) मा मेरो
जीवनमा अङ्ग्रेजी अध्ययनमा क्रान्ति
आएको थियो ।
कसरी सिक्नुभयो
त
अङ्ग्रेजी
?
भारतको
बाइबल कलेजमा जाने
पनि नजाने पनि
अङ्ग्रेजी भाषामा नै बोल्नुपथ्र्यो
र त्यही भाषामा
नै लेख्नुपथ्र्यो ।
अगिल्ला महिनाहरूमा आफूलाई अङ्ग्रेजी
नआउने भएकोले म
कलेजका साथीहरूसँग उति हिँड्दिनथेँ
। तर म
हरेक दिन झण्डै
२ घण्टा अङ्ग्रेजी
सिक्नको लागि व्यक्तिगत
अध्ययनमा बिताउँथेँ । चुडामणी
गौतमद्वारा लिखित English Grammar,
Composition and Pronunciation लाई मैले
एक जना नेपाली
मित्रबाट हात पारेको
थिएँ जुन किताब
अझसम्म मसँगै छ । यो किताबलाई
यति अध्ययन गरियो
कि अभ्यासका निम्ति
प्रयोग गरिएका ती पेपरहरू
जम्मा गरिएका भए
१० ओटा डोका
भरिन्थे होलान् । अभ्यासको
निम्ति म एउटा
कागतलाई प्रयोग गर्थें अनि
त्यसलाई कच्याककुचुक पारी फालिदिन्थेँ
जुन मेरो आदत
नै भइसकेको थियो
।
अनुवादको थालनीचाहिँ
कसरी
सुरु
भयो
नि
?
म
बीटीएचको लागि तेस्रो
वर्षको विद्यार्थी थिएँ ।
हामीलाई व्यवस्थित ईश्वरशास्त्र
पढाउनको लागि पावल
इन्सद्वारा लिखित The Moody Handbook of
Theology लाई
पाठयपुस्तकको रूपमा प्रयोग गरिन्थ्यो
। एकातिर यो
निकै आधारभूत थियो
भने अर्कोतिर यसको
भाषा निकै सरल
थियो । यस
किताबको पाँच ओटा
मुख्य विभाजनमध्ये दोस्रो
विभाजनमा व्यवस्थित ईश्वरशास्त्र थियो
जसलाई अनुवाद गर्न
कस्सिएँ म ।
पारिश्रमिक लिएरचाहिँ
कहिलेदेखि
अनुवाद
थाल्नुभयो
?
भारतको
बाइबल कलेजमा चार
वर्ष बिताएर ख्रीष्टाब्द
२००५ मा म
नेपाल फर्कें । मलाई
सालचाहिँ याद भएन
तर मैले पारिश्रमिक
लिएर अनुवाद गरेको
पहिलो शीर्षक थियो:
ब्याप्टिज्म । यो
सानो पुस्तिका थियो
।
हालसम्म कति
ओटा
पुस्तक
अनुवाद
गरिसक्नुभयो
?
आजको
दिनसम्म जम्माजम्मी ४० ओटा
भन्दा बेसी पुस्तक
र पुस्तिका अनुवाद
गरिसकेछु ।
अब पुग्यो
कि
अझै
निरन्तरता
दिनुहुन्छ
?
अनुवाद
गर्दा अङ्ग्रेजी र
नेपाली भाषा दुवैको
वृद्धि हुनुका अतिरिक्त अनुवाद
गरिएको पुस्तकको विषयवस्तुबारे पनि
ज्ञान हासिल हुन्छ
। तसर्थ, मलाई
अनुवाद मन पर्छ
। मेरो स्वास्थ्यले
साथ दिएसम्म र
प्रभुको अनुग्रह भएसम्म म
अनुवादलाई जीवनभर निरन्तरता दिन्छु
जस्तो लाग्छ ।
मैले १२ वर्ष
स्कुलमा बिताएँ र ६ वर्ष बाइबल
इन्स्टिच्युटमा । तर
६ वर्षे अवधिले
मेरो जीवनमा उदेकको
उन्नति ल्याउन मदत पुर्याएको
छ ।
