उन्नाइसौँ
शताब्दीको आरम्भमा हेन्री मुरहाउस
नाम गरेका अङ्ग्रेज
वक्ता प्रचारको लागि
अमेरिका जाने गर्थे
।
एक
पटक मुरहाउस अस्तव्यस्त
सहरबाट पैदल हिँड्दै
थिए । एक
जना ठिटोले पसलबाट
माटोको सानो भाँडोमा
दूध बोकेर ल्याइरहेको
प्रचारकले देखे ।
त्यो ठिटो चिप्लियो;
उसले हातमा समातेर
ल्याइरहेको माटोको भाँडो फुटयो;
दूध छताछुल्ल भएर
जमिनमा पोखियो । वक्ता
दौडेर ठिटोकहाँ पुगे
। ठिटोलाई चोट
त लागेको थिएन
तर ऊ बेसरी
डराएको देखिन्थ्यो । “अब
आमाले मलाई कोर्रा
लगाउनुहुन्छ” भन्दै ठिटो रुन
थाल्यो । ऊ
केहीबेर रोइरहयो ।
ठिटोको
अवस्था देखेर मुरहाउसको ह्दयमा
दया पलायो ।
त्यसैले तिनले ठिटोलाई उठाएर
नजिकैको पसलमा लगे ।
तिनले ठिटोको लागि
दुधसहितको नयाँ भाँडो
किनिदिए । ठिटोलाई
आफ्नो सामु उभ्याउँदै
त्यो भाँडो तिनको
हातमा दिएर वक्ताले
सोधे, “के अब
पनि तिम्री आमाले
तिमीलाई कोर्रा लगाउनुहुन्छ ?”
आँसुले
लतपतिएको ठिटोको अनुहारमा मुस्कुराहट
छाएको थियो ।
उसले जवाफ दियो,
“लगाउनुहुन्न सर ।
किनकि हामीसित पहिलेको
भन्दा झनै राम्रो
भाँडो छ ।”
परमेश्वरले
हामीलाई त्यसरी नै बचाउनुहुन्छ
। शैतान र
पापले लाखौँ टुक्रा
पारिएको हाम्रो पुरानो जीवनमा
परमेश्वरले टालटुल पार्ने काम
गर्नुहुन्न । उहाँले
हामीलाई नयाँ बनाउनुहुन्छ
। हामी परमेश्वरका
हातले बनाइएका शिल्प
हौँ ।