आफैलाई घृणा गर्ने शत्रुलाई मृत्युदण्ड हुनबाट जोगाए पास्टरले

अमेरिकी क्रान्तिकारी युद्ध (ख्रीष्टाब्द १७७५–१७८३) को समयमा पेन्सलभेनियामा पिटर मिलर नाउँ गरेका पास्टर बस्थे । तिनको समुदायमा हरेक व्यक्तिले तिनको आदर गथ्र्यो र तिनलाई माया गथ्र्यो तर तिनको मण्डली नजिकै एक जना मान्छे बस्थ्यो जसले तिनलाई घृणा गथ्र्यो । परमेश्वरका सेवकलाई उसले गर्ने दुव्र्यवहारको कारणले उसले कुख्याती कमाएको थियो । उसले मण्डलीलाई मात्र घृणा गर्दैनथ्यो तर पछि थाहा हुन आयो कि त्यो त राष्ट्रघाती पनि रहेछ । ऊ देशद्रोहमा दोषी ठहरियो अनि उसलाई मृत्युदण्ड तोकियो ।

उसको मुद्दाको बहस फिलाडेल्फियामा भएको थियो । पास्टर मिलरले यस विषयमा सुन्नेबित्तिकै तिनी सेनापति वासिङ्गटनलाई भेट्न पैदलै हिँडेर गए । पास्टरले वासिङ्गटनलाई उक्त मानिसलाई क्षमा दिइओस् भनी बिन्ती गरे । तर वासिङ्गटनले भने, “तपाईंको मित्रको निम्ति तपाईंले गर्नुभएको बिन्तीलाई म स्वीकार गर्न सक्दिनँ । मलाई माफ गर्नुस् ।”

“मित्र !” मिलर चिच्च्याए, “त्यो मान्छे त संसारभरिमा नै मेरो सबैभन्दा खराब शत्रु हो ।”

“के भन्नुभाको ?” छक्क पर्दै सेनापतिले भने, “शत्रुको जीवन बचाउनका लागि तपाईं साठी माइल हिँडेर आउनुभएको ? त्यो त निकै अनौठो कुरो हो त । तपाईंको खातिर म उसलाई क्षमा दिनेछु ।”

सेनापति वासिङ्गटनले क्षमापत्रमा हस्ताक्षर गरे । त्यही दिन दिउँसो जुन ठाउँमा अभियुक्तलाई आत्महत्या दिइने तालिका मिलाइएको थियो मिलर पैदलै १५ माइल हिँडेर त्यहाँ पुगे । अपराधीलाई मञ्चमा लगिरहँदा मिलर हस्याङफस्याङ गर्दै आएको देखेर उसले भन्यो, “त्यो बुढो पिटर मिलर हुन् । आज मलाई झुण्ड्याएको हेरेर सन्तुष्ट हुन तिनी एफ्रातादेखि हिँडेर आएका छन् ।” तर जब पास्टर मिलरले क्षमापत्र झिकेर उसलाई दियो ऊ मौन भइरह्यो ।    

Leave Your Comments Here.