जिम इलिअट: जङ्गली आदिवासीलाई सुसमाचार सुनाउने क्रममा सहिद बनेका मिसनरी

८ जनवरी १९५६ को दिन मण्डली इतिहासमा शोकाकुल दिन हुन पुग्यो जुन दिन जङ्गली आदिवासीलाई सुसमाचार सुनाउने क्रममा ख्रीष्टियान जगत्ले पाँच जना ख्रीष्टियान योद्धाहरूलाई गुमाएको थियो जो सहिद बने । ज्यान गुमाउनेहरूको बिचमा एक जना २९ वर्षको जवान व्यक्ति पनि थिए जसको नाउँ हो— जिम इलिअट ।

आमा क्लारा र बुबा फ्रेडबाट ८ अक्टोबर १९२७ मा जिमको जन्म अमेरिकामा भएको थियो । तिनका आमा–बुबा कट्टर ख्रीष्टियानहरू थिए जसले आफ्ना सन्तानहरूलाई तिनीहरूकै विश्वासमा हुर्काए । आज्ञा पालन र इमान्दरीलाई जोड दिइने घरमा हुर्कने मौका पाएका जिमले ६ वर्षको उमेरमा येशू ख्रीष्टमाथि विश्वास गरेका थिए । जिमका आमा–बुबाले आफ्ना सन्तानलाई ख्रीष्टको निम्ति जिउन उत्साह दिन्थे ।

आफ्नो स्कुलको अध्ययन सकेपछि १९४५ मा जिम ह्विटन कलेजमा भर्ना भए जुन निजी ख्रीष्टियान कलेज थियो । अध्ययनको क्रममा ब्राजिलको निम्ति मिसनरी भई गएका एक जना ख्रीष्टियान अगुवासँग भेटेपछि परमेश्वरले तिनलाई दक्षिण अमेरिकामा बस्ने आदिवासीको बिचमा मिसनरी भई डाक्नुभएको तथ्यमा विश्वस्त हुने पुगे तिनी ।

८ अक्टोबर १९५३ मा जिमले एजिजाबेथ होवार्डसित बिहे गरे र दुई वर्षपछि तिनीहरूबाट भलेरी नाउँकी एक छोरीको जन्म भयो ।

दक्षिण अमेरिकी मुलुक इक्वेडरको घना  जङ्गलमा बस्ने एउटा जाति थियो— उका । हुरानी पनि भनेर चिनिने यो आदिवासी निकै हिंसक थियो । बाहिरी संसारसित तिनीहरूको कुनै सम्पर्क थिएन । तिनीहरू जङ्गलमै जन्मन्थे; त्यहीँ हुर्कन्थे र त्यहीँ मर्थे । तिनीहरूको क्षेत्रमा आएका बाहिरी मान्छेहरूलाई तिनीहरूले मारिदिन्थे । तिनीहरूको क्षेत्र नजिकै एउटा तेल कारखाना थियो । तर कारखानाका कामदारहरू पटक–पटक हुरानीहरूको शिकार हुनुपरेकाले त्यो कारखाना नै बन्द गरिएको थियो । एउटा खतरनाक असभ्य जाति जसको बिचमा येशूको सुसमाचार लैजानु फलामको चिउरा चपाउनुसरह थियो । तरै पनि जिम तिनीहरूलाई सुसमाचार सुनाउन चाहन्थे किनकि सुसमाचार नै हत्या हिंसाको अन्त्य हो भनी जिमलाई राम्ररी थाहा थियो ।  

जिमसँग अन्य चार जना साथीहरू पनि थिए जसको उद्देश्य जिमसित मेल खान्थ्यो— त्यो निर्दयी आदिवासीलाई येशूको सुसमाचार सुनाउने । हुरानीहरूसँग मैत्रीपूर्ण सम्पर्क गर्न मिसनरीहरूले विमानबाट तिनीहरूलाई आवश्यक पर्ने हँसिया, डालोजस्ता सामानहरू उपहारको रूपमा खसालिदिन्थे । केही महिना बितेपछि तिनीहरूको गाउँबाट केही किलो मिटर पर कुरारी नदीको तटमा मिसनरीहरूले आधार शिविर खडा गरे । केही हुरानीहरू मिसनरीहरूलाई भेट्न पनि आए जसमध्ये एक जनालाई तिनीहरूले आफ्नो विमानमा चढाएर यात्रा गराए । मिसनरीहरूले उसलाई जर्ज नाउँ दिएका थिए यद्यपि उसको वास्तविक नाउँ नयनकिवी थियो । हुरानीहरूको मैत्रीपूर्ण व्यवहारबाट उत्साहित भएर मिसनरीहरूले तिनीहरूलाई भेट्ने निधो गरे । तर दु:खको कुरो नयनकिवीले मिसनरीहरूको अभिप्रयाको सम्बन्धमा आफ्ना मान्छेहरूलाई झुटो बोलिदिएको थियो जसबारे मिसनरीहरू अनभिज्ञ थिए । ८ जनवरी १९५६ को दिन मिसनरीहरूले तिनीहरूको प्रतीक्षा गरिरहँदा करिब १० जनाको सङ्ख्यामा आएका हुरानी लडाकाहरूले मिसनरीहरूमाथि एक्कासि आक्रमण गरी तिनीहरूको हत्या गरे ।

संसारलाई निराश पार्ने खबर वनको डडेलोझैँ फैलियो । लाइफ पत्रिकाले इलिअट र तिनका मित्रहरूको मिसनसाथै मृत्युको विषयमा १० पृष्ठ लामो लेख प्रकाशित गर्‍यो । आफ्नो श्रीमान्को मृत्युपश्चात एलिजाबेथ र अन्य मिसनरीहरूले हुरानीहरूको बिचमा सुसमाचरिय कामलाई अगाडि बढाए । यस दर्दनाक घटनाको ९ वर्षपछि हुरानीहरूको भाषामा मर्कूसको सुसमाचार छापियो । अझै छक्क पार्ने खबर त यो हो कि ती हुरानीहरू बिस्तारै ख्रीष्टतर्फ फर्के । ती पाँच जना मिसनरीहरूको हत्यारामध्ये ६ जनाले येशूलाई ग्रहण गरे । किमो नाउँका एक जना हत्यारा तिनीहरूको जातिको पास्टर बने जसले मारिएका एक जना मिसनरीका दुई सन्तानलाई त्यही घटनास्थल अर्थात कुरारी नदीमा बप्तिस्मा दिए । आज तिनीहरूको बिचमा स्कुलहरू स्थापना गरिएका छन्; स्थानीय मण्डलीहरू खडा गरिएका छन् । तिनीहरू सभ्यताको खुड्किलो चढ्दै छन् ।

आफ्नो जीवन कालमा धेरै मानिसहरू मिसनरीहरू होऊन् भन्ने जिमको इच्छालाई सम्भवत: तिनको मृत्युले मूर्त रूप दियो जुन अनपेक्षित घटनाले धेरै मानिसहरूलाई मिसनरी भई विभिन्न देशमा गएर येशूको सुसमाचार सुनाउन अभिप्रेरित गर्‍यो ।    

           

Leave Your Comments Here.