बाइबलमा
उपलब्ध कथनसित मेल खाने
गरी पुरातात्त्विक खोज
पत्ता नलागेकोले भूगोल,
व्यक्ति र अन्य
कुराहरूको बारेमा बाइबलमा त्रुटि
छ भनी धेरै
पटक निष्कर्ष निकालियो
। तर मौनतालाई
नै साक्षीको रूपमा
पेस गरेकाले फेरि
एक चोटि बाइबलका
आलोचकहरू स्तब्ध पारिए ।
यस्तै भएको छ
अश्शूरका राजा सर्गानको
सवालमा ।
यशैया
२०:१–२ मा लेखिएको
छ, “जुन साल
अश्शूरका राजा सर्गानको
हुकुमअनुसार उनका सर्वोच्च
सेनापतिले अश्दोदमा आएर आक्रमण
गरी त्यो कब्जा
गरे, त्यस बेला
परमप्रभुले आमोजका छोरा यशैयाद्वारा
बोल्नुभयो । उहाँले
तिनलाई यसो भन्नुभयो,
‘जा, तेरो शरीरबाट
भाङ्ग्रा उतार् र तेरा
खुट्टाबाट जुत्ता फुकाल् ।’
अनि तिनले त्यसै
गरे, र तिनी
नाङ्गै र खालि
खुट्टा हिँड्न लागे ।”
पुरै
बाइबलमा अश्शूरी राजा सर्गानको
नाउँ यही खण्डमा
मात्र एक पटक
उल्लेख गरिएको छ । २ राजा
१७:६ मा
तिनलाई “अश्शूरका राजा” भनिएको
छ । अन्य
कुनै प्राचीन साहित्यमा
सर्गानको नाउँ उल्लेख
भएको पाईंदैन ।
अश्शूरी साम्राज्यबाट मनग्गे शिलालेखहरू र
पुरातात्त्विक खोजहरू फेला पारिएका
छन् तर ती
खोजमा पनि यी
राजाको नाउँ कतै
पाइएको थिएन ।
त्यसैले, विद्वान्हरूले निष्कर्ष निकाले कि
सर्गानको नाउँ उल्लेख
गरेकाले कि लेखक
यशैया भुलमा हुनुपर्छ
कि भने सर्गान
अश्शूरी राजाको अर्को नाउँ
हुनुपर्छ । बाइबलमा
नै गल्ती छ
भनी बाइबलका आलोचकहरूले
निर्धक्कसँग निष्कर्ष निकालेका थिए
।
तर
ख्रीष्टाब्द १८४३ को
पुरातात्त्विक खोजले बाइबलका आलोचकहरूमाथि
वज्रपात प्रहार गर्यो ।
पावल इमाइल बोट्टाले
इराकको आधुनिक खोर्साबाद भन्ने
ठाउँमा राजा सर्गानको
दरबार नै फेला
पारे । यस
खोजसँगै एक पटक
काल्पनिक ठानिएको राजा सर्गान
आलोचकहरूको दृष्टिकोणमा पनि ऐतिहासिक
भएको पुष्टि भएको
छ । सर्गानले
७२२–७०५ ख्रीष्टपूर्वसम्म
शासन गरेका थिए
। अश्शूरको प्राचीन
राजधानी निनवेमा तिनको बारेमा
कुनै सङ्केत फेला
नपारिनुको कारणचाहिँ यही हो
कि तिनले आफ्नो
महल निनवेमा नभई
दुर सरुकिन (इराकको
आधुनिक खोर्साबाद) मा ठड्याएका
थिए । पुरातात्त्विक
खोजले तिनको ऐतिहासिकलाई
मात्र पुष्टि गरिदिएको
छैन तर यशैया
२०:१–२ मा उल्लेख
भएझैँ अश्दोदमाथि तिनको
कब्जालाई तिनले आफ्नो महलका
भित्ताहरूमा कुँदेको पनि प्रमाणित गरिदिएको
छ । फेला
पारिएको एउटा शिलालेखमा
यसरी लेखिएको छ,
“अश्शूरका राजा सर्गान
जसले सामरिया र
इस्राएलको पुरै क्षेत्रमाथि
कब्जा गरे, अश्दोदका
मानिसहरूलाई निर्वासनमा लगे ।”
यसरी
कैयौँ वर्षसम्म प्रश्न
तेर्साइएको बाइबलको खण्डलाई उन्नाइसौँ
शताब्दीको पुरातात्त्विक खोजले ऐतिहासिक प्रमाणित
गरी बाइबलका आलोचकहरूको
मुख बन्द गरिदिएको
छ ।