ख्रीष्टाब्द
१८५९ मा व्यापारको
सिलसिलामा नेपोलिएन तृतिलाई भेट्न
जाँदा एकीकरणको निम्ति
गरिएको इटालीको युद्धलाई हेन्री
डुनान्टले आफ्नै आँखाले देखे
। युद्धको केही
हप्तापश्चात् युद्धक्षेत्र नजिकै मण्डलीहरूमा राखिएका
घाइतेहरूको उपचारमा तिनी अथक
रूपमा खटिए ।
तिनले भनेका छन्,
“मेरो हातलाई चुम्बन
गर्न इच्छा गर्ने
ती घाइतेहरूका आँखालाई
म कहिल्यै भुल्नेछैनँ
।” घाइतेहरूका निम्ति
न्यूनतम तयारी मात्र गरिएको
भए कैयौँ घाइतेहरूका
ज्यान जोगिन्थे भन्ने
तिनलाई लाग्यो । तिनले
आफ्ना अनुभवहरूलाई समेटी
मेमोरी
अफ
सल्फेरिनो
नामक पुस्तक लेखे
। फलत: ख्रीष्टाब्द
१८६४ मा तिनीसहित
अन्य चार सहकर्मीहरू
र सोर्ह राष्ट्रका
चौबिस जना प्रतिनिधि
मिलेर अन्तर्राष्ट्रिय रेड
क्रसको स्थापना गरे ।
रेड क्रसको स्थापना
गर्न डुनान्टको पुस्तकले
प्रेरणा दिएको थियो ।
ख्रीष्टाब्द
१८२८ मा स्विजरल्यान्डमा
जन्मेका हेन्री डुनान्ट रेड
क्रसका संस्थापकसाथै नोबेल शान्ति पुरस्कारका
पहिलो प्रापक हुन्
। तिनी व्यापारीसाथै
सामाजिक अभियन्ता पनि थिए
।
डुनान्टको
ख्रीष्टियान विश्वासले तिनलाई यस्तो
संस्थाको स्थापना गर्न अभिप्रेरित
गरेको थियो जसले
मृत्युको मुखमा पुगेकाहरूलाई फर्काएर
ल्याउन मद्दत गरोस् ।
रेड क्रसले त्यही
काम गर्छ ।
रेड क्रसले लाखौँ
मानिसहरूको ज्यान जोगाएको छ
जुन संस्थालाई ख्रीष्टियानले
स्थापना गरेका थिए ।
हेन्री
डुनान्ट भक्त ख्रीष्टियान
परिवारमा जन्मेका थिए र
समाजमा तिनको परिवारको उल्लेखनीय
प्रभाव परेको थियो ।
डुनान्टले मृत्युशैय्यामा भनेका थिए, “पहिलो
शताब्दीमा जस्तै म ख्रीष्टको
एक चेला हुँ
र त्योभन्दा बढी
केही होइन ।”