ख्रीष्टाब्द
१८३६ मा अमेरिकामा
जन्मेका अदोनिराम जडसन प्रचारक,
लेखकसाथै बाइबल अनुवादक थिए
। तिनी बर्मामा
मिसनरी भएर गएका
थिए ।
जडसन
अमेरिकामा पास्टर हुँदा तिनले
मण्डलीको सामुन्ने एक जना
जवान केटोलाई भेटे
जसले आफूसित एउटा
खिया लागेको पिँजडा
बोकिरहेको थियो ।
पिँजडाभित्र थुप्रै चराहरू डरले
पखेटा फटफटाउँदै थिए
।
जडसनले
सोधपुछ गरे, “यी चराहरू
तिमीले कहाँबाट ल्याएको ?”
“मैले
तिनलाई बारीमा पासोमा पारेको”,
केटोले जवाफ फर्कायो
।
“तिमी
यी चराहरूलाई के
गर्छौं” भन्ने जडसनको प्रश्नमा
केटोले उत्तर दियो, “म
तिनीहरूसँग खेल्नेछु अनि मलाई
लाग्छ, हाम्रो घरमा एउटा
बिरालो छ म
तिनलाई त्यसको आहारा हुन
दिनेछु ।”
जडसनले
पैसा तिरेर ती
चराहरूलाई किन्ने मनसाय व्यक्त
गर्दा केटो यसो
भन्दै चिच्च्याए, “तपाईं
तिनलाई चाहनुहुन्न । यी
जङ्गली चराहरू हुन् जसले
राम्ररी गाउन सक्दैनन्
।”
“म
तिमीलाई पिँजडा र चराहरूको
लागि २ अमेरिकी
डलर दिन्छु”, जडसनले
मूल्य चुकाउन खोजे
।
जडसनले
पिँजडासहित ती चराहरू
किने अनि केटो
खुसी हुँदै, उफ्रँदै
आफ्नो बाटो लाग्यो
। जडसन मण्डली
भवनको पछाडिपट्टि गए;
तिनले पिँजडाको ढोका
खोले अनि ती
चराहरूलाई पिँजडाबाट मुक्त गरिदिए
।
आगामी
आइतबार जडसनले आफूसँगै रित्तो
पिँजडा लिएर पुल्पिटमा
गए । कसरी
येशू ख्रीष्ट हराएकाहरूलाई
खोज्न आउनुभएको हो
भन्ने सम्बन्धमा तिनले
आफ्नो यस अनुभवलाई
उपमाको रूपमा प्रयोग गरे
। पुल्पिटबाट पास्टर
जडसनले यसो भन्दै
थिए, “‘यी चराहरूले
गाउन सक्दैनन् भनी
केटोले मलाई भन्दै
थियो ।’ तर
जब मैले तिनलाई
मुक्त गरिदिएँ तिनीहरू
आकाशतिर जाँदै थिए र
लाग्थ्यो तिनीहरूले ‘हामीले छुटकारा
पायौँ; छुटकारा पायौँ; छुटकारा
पायौँ’ भनेर गाउँदै
थिए ।”
येशू
ख्रीष्ट क्रूसमा मर्नुहुँदा उहाँले
रगत बगाउनुभयो अनि
उहाँले आफ्नो अनमोल रगतद्वारा
हामीलाई छुटकारा दिनुभयो ।