पूर्वी
एसियाको जङ्गलमा बस्ने एउटा
जातिको बिचमा मिसनरीहरूले येशूको
फिल्म देखाउँदै थिए
। त्यहाँका स्थानीयहरूलाई
सुसमाचार सुनाउने हेतुले यो
फिल्म देखाइएको थियो
। यी मानिसहरूमध्ये
केहीले येशूको बारेमा कहिल्यै
सुनेका थिएनन् । तिनीहरूले
कहिल्यै चलचित्र देखेका थिएनन्
। पहिलो पटक
तिनीहरूले आफ्नो जीवन कालमा
फिल्म हेर्न पाएका
थिए । त्यो
तिनीहरूको आफ्नै भाषामा थियो
।
येशूका
ती आश्चर्यपूर्ण कामहरूलाई
तिनीहरूले निकै ध्यान
लगाएर हेरिरहेका थिए
। तिनीहरूले येशूलाई
कोर्रा लगाइरहेका दृश्य देख्दा
तिनीहरू ती क्रूर
सिपाहीहरूको विरुद्धमा यति धेरै
चिच्च्याए कि तिनीहरूले
त्यसलाई रोक्न आदेश दिए
।
केही
पनि नभएपछि तिनीहरू
मिसनरीमाथि आइलाग्न थाले ।
सायद मिसनरीले गर्दा
पो यस्तो अन्याय
भएको थियो कि
! मिसनरी फिल्म रोक्न बाध्य
भए । कथा
सकिएको छैन भनी
जब मिसनरीले व्याख्या
गरे त्यसपछि आफ्ना
भावनालाई काबुमा राख्दै तिनीहरू
फेरि भुइँमा बसे
।
क्रूसारोहणको
दृश्य आयो ।
तिनीहरूले आफूलाई नियन्त्रण गर्न
सकेनन् । तिनीहरू
यति ठुलो सोरमा
रुन र चिच्च्याउन
थाले कि पुन:
फिल्मलाई बन्द गरिनुपर्यो
। कथा अझै
सकिएको छैन भनी
व्याख्या गर्दै मिसनरीले तिनीहरूलाई
शान्त पार्ने प्रयत्न
गरे । तिनीहरू
फेरि बसेर बाँकी
भाग हेर्न थाले
।
त्यसपछि
पुनरुत्थानको दृश्य आयो ।
त्यहाँ कोलाहल मच्चियो ।
तर यस पटक
फरक उद्देश्यको लागि
थियो । त्यो
भेला एकै छिनमा
भोजमा परिणत भयो
। त्यो हर्षोल्लास
र विजयको ध्वनि
थियो । त्यहाँ
गुञ्जायमान भएको थियो
। मानिसहरू नाच्दै
थिए, रमाउँदै थिए
किनकि येशू वास्तवमै
बौरी उठ्नुभएको थियो
।