बेथलेहेमको तारा वास्तवमा के थियो (मत्ती २:१–१२) ?

बेथलेहेमको ताराको विषयमा मत्ती २:१–१२ मा अभिलिखित गरिएको छ । बेथलेहेमको तारालाई ख्रीष्टमसको तारा पनि भनिन्छ जसले ज्योतिषीहरू (“बुद्धिमान् मानिसहरू” भनेर अनुवाद गर्नु बढी मुनासिब हुन्छ कि ?) लाई येशू अर्थात् मसीहको जन्मबारे अवगत गरायो । मत्तीको सुसमाचारअनुसार ती ज्योतिषीहरूले पूर्वमा एउटा तारा देखे जसले तिनीहरूलाई यरूशलेम आउन प्रेरित गर्‍यो । तिनीहरूले यरूशलेममा यहूदियाका राजा हेरोदसित भेटेपछि ख्रीष्टको जन्म स्थानबारे सोधपूछ गरे । मीकाको भविष्यवाणीमुताबिक मसीहको जन्म बेथलेहेममा हुने भएकोले हेरोदले तिनीहरूलाई त्यहीँ जान निर्देशन दिए । तिनीहरूले पूर्वमा देखेको ताराले तिनीहरूलाई बालक येशू बस्नुभएको घरसम्म अगुवाइ गर्‍यो । बालकलाई दण्डवत् गरी ज्योतिषीहरूले आफूसँग ल्याएका भेटीहरू चढाए अनि राजा हेरोदकहाँ फर्केर नजानू भन्ने ईश्वरीय चेताउनी पाएर तिनीहरू अर्कै बाटो भएर गए ।   

बेथलेहेमको ताराको पहिचानको विषयमा बाइबल विद्वान्हरूले विभिन्न अवधारणाहरू अगाडि सारेका छन् । कसैले त्यो बृहस्पति थियो भनेको छ त कसैले शनि त कसैले मंगल त कसैले सुपरनोभा (अत्यधिक चम्किलो तारा) त कसैले पुछ्रेतारा । तर निम्नलिखित चार ओटा कारणले यो कुनै प्राकृतिक आकाशीय पिण्ड थिएन भनी पुष्टि गर्छन्:

• ज्योतिषीहरूले मात्र यस तारालाई देखे भनी खण्डले अङ्कित गर्दछ (मत्ती २:१) । आकाशीय पिण्डहरूलाई कसैले देख्ने कसैले नदेख्ने हुँदैन ।
• यो तारा पहिले पूर्वमा देखा परेको छ (पद २) । त्यसपछि फेरि यरूशलेममा देखा परी यसले ज्योतिषीहरूलाई बालक भएको ठाउँसम्म अगुवाइ गरी यो त्यहाँ अडिएको छ (पद ९) । आकाशीय पिण्डहरू सधैँ गतिवान् हुन्छन्, तिनीहरू कहिल्यै स्थिर हुँदैनन् ।
• खण्डको वर्णनअनुसार त्यो तारा बालक येशू हुनुभएको घरको केही दूरी मात्र माथि देखिएको प्रस्ट छ (पद ९) जब कि आकाशीय पिण्डहरू पृथ्वीको सतहभन्दा हजारौँ/लाखौँ किलोमिटर पर छन् ।
• ताराले ज्योतिषीहरूलाई बेथलेहेमबाट यरूशलेम लगेको छ (पद ९) । बेथलेहेम यरूशलेमदेखि लगभग पाँच माइल दक्षिणमा पर्छ । तर पृथ्वीको परिक्रमणको कारणले गर्दा आकाशीय पिण्डहरू उत्तरबाट दक्षिणतर्फ नभई पूर्वबाट पश्चिमतर्फ घुम्छन् । 

यी कारणहरूले गर्दा यस अद्भूत दृश्यलाई वैज्ञानिक ढङ्गमा व्याख्या गर्न सकिँदैन । यदि बेथलेहेमको तारा प्राकृतिक तारा वा अन्य कुनै आकाशीय पिण्ड थिएन भने के थियो त ?

आफ्ना मानिसहरूलाई अगुवाइ गर्न परमेश्वरले बेला बेलामा विशेष स्वर्गीय ज्योतिको प्रयोग गर्नुभएको छ । पवित्र वासस्थानको निर्माण भएपछि त्यसलाई परमप्रभुको महिमाले ढाकेको थियो (प्रस्थान ४०:३४–३८) । दिनमा बादलको खाँबो र रातमा आगोको ज्वाला बनेर परमेश्वरले इस्राएलीहरूलाई उजाड–स्थानमा ४० वर्षसम्म अगुवाइ गर्नुभएको थियो (प्रस्थान ४०:३८) । सोलोमनको मन्दिर बादलले भरिएको थियो (१ राजा ८:१०) । दमस्कस नजिकै पावलको वरिपरि ज्योति चम्केको थियो (प्रेरित ९:३) । यस्ता अद्भूत दृश्यहरूलाई परमेश्वरको उपस्थितिको महिमा भनिन्छ । यस्तो विशेष ज्योति ईश्वरीय वैभवको दृश्यवान् प्रदर्शनी हो । परमेश्वरको उपस्थितिको महिमा केही व्यक्तिहरूकहाँ मात्र पनि देखा पर्न सक्छ; यो गायब भएर पुन: देखा पर्न पनि सक्छ र यसले मानिसहरूलाई विशेष ठाउँसम्म पनि अगुवाइ गर्न सक्छ । 

तब यी सबै तथ्यहरूलाई ध्यानमा राख्दा हामी उचित तवरले निष्कर्ष निकाल्न सक्छौँ कि ज्योतिषीहरूले पूर्वमा देखेको ज्योति कुनै प्राकृतिक आकाशीय पिण्ड नभएर “परमेश्वरको उपस्थितिको महिमा” थियो । तिनीहरूको बुझाइमा त्यस अद्भूत दृश्यलाई व्याख्या गर्ने उत्कृष्ट शब्द तारा भएकोले तिनीहरूले यसलाई “तारा” भनी उल्लेख गरे यद्यपि खासमा यो “परमेश्वरको उपस्थितिको महिमा” थियो । त्यो दृश्यवान् वस्तु कुनै प्राकृतिक आकाशीय पिण्ड नभएर परमेश्वरको आश्चर्यकर्म थियो किनकि ख्रीष्टमस आफै नै परमेश्वरको एउटा महानतम आश्चर्यकर्म हो ।               

  

Leave Your Comments Here.