भियतनाम युद्धमा बाँचेकी ९ वर्षकी ठिटी जो ख्रीष्टको राजदूत बनिन्

उनको नाउँ हो, किम फुक । हाम्रो महादेशको दक्षिण–पूर्वमा पर्ने मुलुक भियतनामको ट्रङ्ग बाङ्ग नाउँ गरेको गाउँमा बस्थिन् उनी र उनको परिवार ।  भियतनाम युद्ध (ख्रीष्टाब्द १९५९–१९७५) को चपेटामा पर्ने बाल–बालिकाहरूमध्ये किम फुकको कथा ह्दय विदारक छ । यो उनै ९ वर्षकी ठिटीको कहानी हो जो भियतनाम युद्धमा बाँच्न सफल भएकी थिइन् ।

८ जुन १९७२ मा किम फुकको गाउँमा विमानबाट नाप्लाम नामक बम खसालियो । यो अत्यधिक प्रज्वलनशील पदार्थ थियो । यसले मानिसको छालालाई डढाइदिन्थ्यो । यस आक्रमणमा परेर किमका दुई जना नातेदार र अन्य दुई जना गाउँले मारिए । ९ वर्षकी किमको शरीरमा यो पदार्थ पर्ने बित्तिकै उनलाई असहय भएको थियो । आफ्नो वस्त्र खोलेर उनी नाङ्गै भागिन् । फोटो पत्रकार निक उतले किमलगायत अन्य व्यक्तिहरू भागिरहेको दृश्यलाई आफ्नो क्यामेरामा कैद गरे । किमको नग्नताको दृश्यको कारणले सुरुमा न्युयोर्क टाइम्सले यसलाई प्रकाशित गर्न अरुचि देखाए तापनि पछि यसलाई छापिएको थियो । पछि यो फोटो विश्व चर्चित भयो र यसले परिचित पुरस्कारहरू हात पार्‍यो ।

धुवाँको कालो मुस्लोको बिचमा रुँदै भागिरहेकी एउटी नग्न स्त्रीको दृश्यले फोटो पत्रकार निक उतको तुरुन्तै ध्यान खिँच्यो । उक्त पदार्थले यति बेलासम्म ९ वर्षकी ठिटीको घाँटी, शरीरको पछाडिको भाग र देब्रे पाखुरामा ठुलै चोट पुर्‍याइसकेको थियो । पत्रकारले आफ्नो क्यामेरालाई थन्कोमन्को गरी तिनी बच्चीको मदतको लागि खटिए । तिनले किमलगायत अन्य केटाकेटीहरूलाई आफ्नो भ्यानमा राखी अस्पताल पुर्‍याए । भ्यानभित्र किम चिच्च्याउँदै थिइन्, “म मर्दै छु, म मर्दै छु ।” उनको परिवारलाई उनी बाँच्लान् जस्तो लागेको थिएन् । १४ महिनाको अस्पताल बसाइमा उनको कैयौँ शल्यक्रिया गरिनुका अतिरिक्त उनको छालाको प्रत्यारोपण गरियो । अन्तत: उनी बाँच्न सफल भइन् ।

तर किमले शान्तिको सास फेर्न सकिनन् । उनी गायब हुन चाहन्थिन् । उनले आत्महत्या गर्नेसम्मको सोच बनाइकी थिइन् । आत्महत्या गरेको खण्डमा उनले मानसिक, शारीरिक र भावनात्मक पीडा भोग्नुपर्दैनथ्ये भन्ने उनको बुझाइ रहेको थियो ।

विभिन्न धार्मिक पुस्तकहरूको अध्ययनबाट किमले जवाफ खोजिन् । १९ वर्षको उमेरमा उनी ख्रीष्टियान भएपछि उनले नयाँ जीवन पाइन् । उनलाई बाँच्नुको अर्थ लाग्न थाल्यो । उनले कल्पना नगरेको आशा फेला पारिन् । उनले जीवनमा उद्देश्य देखिन् । उनले भनेकी छन्, “म ख्रीष्टियान भएपछि म, येशू र परमेश्वरसित मेरो अचम्मको सम्बन्ध रहेको छ ।” 

फुकमा बाँच्ने आशा मात्र पलाएन, जीवनमा केही गरेर देखाउने आँट पनि जाग्यो । क्यानडाको नागरिकता लिएकी फुक हाल लेखिकासाथै युनेस्कोको गुडविल राजदूत हुन् । ५३ वर्ष पुगेकी फुकले किम फुक फाउन्डेसन पनि खोलेकी छन् जुन संस्थाले युद्धमा परेका बाल–बालिकाहरूलाई मदत पुर्‍याउने काम गर्दछ ।

फुक भन्छिन्, “बमको आगोले मेरो शरीरलाई जलायो । डाक्टरहरूको सिपले मेरो छालालाई निको पार्‍यो । तर मेरो ह्दयलाई चङ्गाइ गर्न परमेश्वरको शक्तिको खाँचो पर्‍यो ।”

          

Leave Your Comments Here.