येशूको पछि म हिँड्न लागेँ फर्कंदिनँ, फर्कंदिनँ

येशूको पछि म हिँड्न लागेँ

दुनियाँलाई त्यागी क्रूस नै बोकी ।

येशूको पछि म हिँड्न लागेँ

(फर्कंदिनँ, फर्कंदिनँ ।) २

ख्रीष्टीय भजनको ३७६ नम्बरको पहिलो श्लोक हो यो । यो हाम्रो छिमेकी मुलुक भारतबाट व्युत्पन्न भएको ख्रीष्टियान भजन हो । भारतको उत्तर–पूर्वमा पर्ने आसाम नामक प्रान्तमा बस्ने एउटा मानिसको मुखबाट निस्केका आखिरी शब्दहरूमा आधारित रहेर यस भजनको रचना गरिएको हो ।

हिन्दु धर्मको बाक्लो उपस्थिति रहेको भारतको उत्तर–पूर्वी प्रान्तहरूमा उन्नाइसौँ शताब्दीको मध्यतिर सुसमाचार सुनाउन सजिलो थिएन । एकातिर हिन्दुहरूले जात प्रथालाई मान्थे भने अर्कोतिर त्यहाँका आदिवासीहरूले मान्छेका टाउका गेड्थे । ती भूमिहरूमा सुसमाचारको खातिर दर्जनौँ मिसनरीहरू सहिद भएका छन् ।

एक जना युरोपेली मिसनरीको प्रयासद्वारा बल्लबल्ल आसामको अत्यन्तै क्रूर गाउँको एउटा परिवारले येशूमाथि विश्वास गर्‍यो । पति, पत्नी र दुई छोराले येशूलाई अङ्गालेपछि बप्तिस्मा लिए । तर गाउँले प्रमुखले तिनीहरूलाई आ–आफ्नो विश्वास त्याग गर्न जबरजस्ती गरे । पति आफ्नो नयाँ विश्वासमा दृढ रहे र तिनले जवाफ दिए, “मैले येशूलाई पछयाउने निर्णय लिएको छु ।” त्यसपछि तुरुन्तै तिनका दुई छोराको हत्या गरियो । तिनलाई विश्वास त्याग गर्ने अर्को मौका दिइयो तर तिनले मानेनन् । भनिन्छ, तिनले यस्तो प्रतिक्रिया दिएका थिए, “संसार मेरो पछि हुन सक्छ तर क्रूस अझै मेरो अगि छ ।” त्यसपछि तिनकी पत्नीलाई पनि मारियो । “यहाँ मसँगै जाने कोही नभए तापनि म अझै येशूलाई पछयाउनेछु” भनेर गाइरहँदा तिनलाई मृत्युदण्ड दिइएको थियो ।

मिसनरीको भनाइअनुसार तिनी पछि त्यस गाउँमा जाँदा त्यहाँ एउटा जागृति आएको थियो । उक्त परिवारलाई मार्ने गाउँले प्रमुखसहित अन्यहरूले येशूमाथि विश्वास गरेका थिए । मिसनरीले भारतका परिचित सुसमाचार प्रचारक साधु सुन्दर सिंहलाई यो खबर बताए । सिंहले ती सहिदको मुखबाट निस्केका आखिरी वचनहरूलाई थपघट गरी भजनमा ढाले । यस भजनले भारतीय भूमिमा तुरुन्तै लोकप्रियता कमायो । विश्वविख्यात प्रचारक बिल्ली ग्राहमका सुसमाचारीय सभाहरूमा यस भजनले नियमित ठाउँ पाएपछि यसको लोकप्रियता ह्वात्तै बढेको थियो ।             

Leave Your Comments Here.