शित्तीममा मर्नेहरूको सङ्ख्या कति थियो— २३,००० (१ कोरिन्थी १०:८) वा २४,००० (गन्ती २५:९) ?

व्यभिचारको कारणले तेईस हजार मरे भनी प्रेरित पावलले बताएका छन्, “हामी व्यभिचारमा फस्नुहुँदैन, जसरी तिनीहरूमध्ये कति जना फसे, र एकै दिनमा तेईस हजार मरेका थिए” (१ कोरिन्थी १०:८) । निस्सन्देह, पावल यहाँ गन्ती २५ अध्यायमा अभिलिखित घटनालाई उल्लेख गर्दै छन् जहाँ व्यभिचारको कारणले गर्दा चौबिस हजार मरे भनी बताइएको छ, “तर विपत्तिमा मर्नेहरू चौबीस हजार थिए” (गन्ती २५:९) । वास्तवमा त्यस विपत्तिमा परेर कति मरे— २३,००० वा २४,००० ?

शित्तीमको व्यभिचारको कथालाई यसरी सारांशमा ल्याउन सकिन्छ । इस्राएलीहरू मोआबका राजा बालाकको इलाकामा आएकाले राजा त्रसित भए र तिनले परिचित भविष्यवक्ता बालामलाई भाडामा लिए, परमेश्वरको जातिलाई सराप दिन । बालाम आफ्नो तन्त्रमन्त्रसहित अगाडि बढे । तर परमेश्वरको हस्तक्षेपको कारणले तिनले सरापको सट्टा चार पटक उदेकको आशिष् दिए । बालाक क्रूद्ध बने तर बालामले स्वीकार गर्नु परेको थियो, “निश्चय नै याकूबलाई लाग्ने कुनै टुनामुना छँदैछैन, इस्राएलको विरुद्धमा कुनै जोखना छैन” (गन्ती २३:२३) । भाडाको इनाम गुमाउन नचाहेकोले भविष्यवक्ता बालामले आफैलाई शैतानिक प्रेरणामा सुम्पिदिए । शैतानको भडकाउमा परेर तिनले राजालाई एकातिर तानी तिनलाई सल्लाह दिए कि यदि तिनीहरूलाई यौनसम्बन्धी अनैतिकतामा फसाएको खण्डमा तिनीहरूमाथि विजय हासिल गर्न सकिन्थ्यो भनी तिनले राजालाई सल्लाह दिए । त्यसो गरेमा तिनीहरूका परमेश्वर तिनीहरूका विरुद्धमा खडा भई तिनीहरूलाई नष्ट गर्नुहुनेथियो भनी बालामले सुझाव दिए । रातारात इस्राएलको शिविरवरिपरि मिद्यानी र मोआबीहरूका पालहरू खडा गरिए । यी मद्यपान, यौन र पापका स्थानहरू थिए । फलस्वरूप व्यभिचार व्यापक भयो । तुरुन्तै परमेश्वरको न्याय पर्‍यो र  परमेश्वरको क्रोधको विपत्तिमा परी चौबिस हजार मानिसहरू नष्ट भए ।

पावलको सङ्ख्या (२३,०००) र गन्तीको पुस्तकमा अभिलिखित सङ्ख्या (२४,०००) फरक हुनुको सम्भाव्य कारण यही हो कि गन्तीको पुस्तकले “विपत्तिमा” मर्नेहरू सबैको सङ्ख्यालाई प्रस्तुत गर्दछ भने पावलले “एकै दिनमा” मर्नेहरूको सङ्ख्यालाई उल्लेख गरेका छन् । यसको अर्थ हुन्छ कि पुरै विपत्तिमा मर्नेहरू जम्मा २४,००० थिए जसमध्ये एकै दिनमा २३,००० मरे र बाँकी १,००० पछि मरे ।  

Leave Your Comments Here.