यहूदी इतिहासकार योसिफसको कृतिमा येशू ख्रीष्टको उल्लेख

ख्रीष्टाब्द ६६ मा प्यालेसटाइनका यहूदीहरूले रोमी शासनको विरुद्धमा विद्रोह गरे । त्यस बेला प्यालेसटाइन रोमको उपनिवेश थियो । विद्रोहीहरूलाई दबाउन रोमी सम्राट् नेरोले सेनापति भेस्पासियनको नेतृत्वमा सेनाको एउटा टोली त्यहाँ पठाए । ख्रीष्टाब्द ६७ मा भेस्पासियनले विद्रोह भइरहेको क्षेत्र गालीलको योतापातालाई घेरे । यस्तो अवस्थामा रोमी अधिकारीहरूसामु आत्मसमर्पण गर्नुभन्दा बरु प्यालेसटाइनका बासिन्दाहरूले साधारत: आत्महत्या गर्थे । कैयौँ विद्रोहीहरूले त्यसै गरे । तर घेराबन्दीको सतचालिसौँ दिनमा एक जना यहूदी विद्रोहीले रोमी सेनाको सामु आत्मसर्पण गरे । तिनले भेस्पासियनको अनुग्रह पाए र भेस्पासियनका छोरा सेनापति तीतसद्वारा पछि तिनलाई रोममा लगियो । आत्पसमर्पण गर्ने ती जवान व्यक्ति अरू कोही नभएर फ्लाभिअस योसिफस (करिब ३७–१००) थिए जो अन्त्यमा तत्कालीन समयको महानतम यहूदी इतिहासकार बने ।

योसिफसका चर्चित कृतिहरूमध्ये यहूदी पुराना समयहरू एउटा हो । तिनले यसमा सृष्टिदेखि तिनको समयसम्मको यहूदी इतिहासलाई वर्णन गरेका छन् । करिब ख्रीष्टाब्द ९३ मा यो कृतिले पूर्णता पाएको थियो । यही कृतिमा तिनले ख्रीष्टियमतका संस्थापक येशूको बारेमा उल्लेख गरेका छन्, “लगभग यसै समयतिर येशू नाउँका एक जना बुद्धिमान् मानिस थिए । तिनलाई मानिस भन्न हुन्छ कि हुँदैन, किनकि तिनी अचम्मका कामहरू गर्ने व्यक्तिसाथै सत्यतालाई खुसीसाथ स्वीकार गर्ने मानिसहरूका शिक्षक थिए । तिनले धेरै यहूदीसाथै अन्यजातिहरूलाई आफूकहाँ आकर्षित गरे । तिनी ख्रीष्ट थिए । हाम्रा बिचमा भएका प्रतिष्ठित मानिसहरूको सल्लाहमा पिलातसले तिनलाई क्रूसमा टाँग्ने आज्ञा दिए तापनि तिनलाई प्रेम गर्नेहरूले सुरुमा तिनलाई त्यागेनन् । तेस्रो दिनमा तिनी फेरि तिनीहरूकहाँ जीवितै देखा परे । किनभने परमेश्वरका अगमवक्ताहरूले तिनको बारेमा यीलगायत अन्य असङ्ख्य अद्भूत अगमवाणीहरू बोलेका थिए । र, तिनको नाउँबाट उदय भएको ख्रीष्टियान जाति आजको दिनसम्म लोप भएको छैन ।” 

Leave Your Comments Here.